Trouwring

Oh oh oh ik heb een week in de stress gezeten, ik vond het zo zo zo erg! Ik stond ermee op en ik ging ermee naar bed, en ondertussen keek ik de hele dag op de meest onwaarschijnlijke plaatsen omdat ik hoopte dat het ergens tevoorschijn kwam, want ja, ja echt, ik schaamde me dood... ik was mijn TROUWRING kwijt! En dat na een half jaar huwelijk, dat kan toch niet dacht ik bij mezelf.

Ik ben wel vaker iets kwijt maar nog nooit heb ik het zo erg gevonden. Bijna alle andere dingen zijn vervangbaar. Zoals mijn fiets die gestolen was, heb ik niet 1 nacht van wakker gelegen, balen, een keer schelden en dan is het dikke pech we kopen wel een keer een nieuwe. Of mijn portemonnee, ook jammer maar meer om alle gedoe dat dat met zich mee brengt. Dit was anders, mijn ring kan ik nooit meer vervangen. De ring die ik op onze trouwdag kreeg zou niet te vervangen zijn als ik een nieuwe zou laten maken. Auw auw. En daarnaast vind ik het ook een bijzondere en mooie ring, was duur maar het geld meer dan waard, die wilde ik echt niet kwijt raken! En het deed pas echt zeer toen ik bij mijn oma op bezoek was en zag dat zelfs zij haar trouwring nog altijd om heeft, na zoveel jaar hoor je die gewoon niet kwijt te zijn dus al helemaal niet al na een half jaar! Maar ja niks aan te doen kwijt is kwijt en die komt er wel een keer uit of niet, maar huilen op de bank heeft geen zin.

Ik bewaar mijn ring altijd zo goed, iedere avond leg ik het op mijn kastje waar ik ook mijn andere sieraden af doe en 's ochtends gaat mijn ring als eerste weer om. Dit is sinds 11 mei 2012 al iedere dag hetzelfde en nooit anders. Tot carnavals dinsdag, ja ik vier altijd heel graag carnaval en ook dit jaar zijn we van donderdag tot dinsdag op stap geweest, super leuk, heel gezellig maar het heeft wel een enorme puinhoop thuis tot gevolg. Is met carnaval ook niet erg want bijna onvermijdelijk als je bijna iedere dag een dag en een avond programma hebt. Met steeds andere, nieuwe, warme, gekke kleding en daarbij ook een beetje schminken, opmaken en overal rondslingerende brillen, sieraden, tasjes en andere accessoires. Heel leuk allemaal, maar toen ik dat op woensdag ochtend allemaal probeerde op te ruimen, lees als een hazewind door het huis omdat ik moest werken en het uitslapen beetje uit de hand was gelopen, ging dat niet helemaal goed.

Ik heb alles snel bij elkaar gepakt, kleding in de was, accessoires snel gesorteerd op kleur en thema en toen hup hup alles weer op zijn plaats. Schmink weer in de kast, kwastjes uitgespoeld, make up weer in de lade enz. Maar ik heb 1 ding geleerd, nooit zoveel tegelijk opruimen als je er met je gedachten niet helemaal bij bent, want dan is het risico oh zo groot dat je naast al je goede 'opruim' bedoelingen ook dingen kwijt maakt, omdat je niet meer weet waar je ze 'opgeruimd' hebt. Dat was dus het geval met mijn trouwring. Ik heb er alleen een hele week over gedaan om de de ring terug te vinden! Want dan ga je toch twijfelen of je m toch niet buiten of in het cafe hebt laten liggen, kan ie afgevallen zijn? Nee volgens mij niet, maarja dan weet je niks meer zeker! Vuilnis op zn kop, wasmand omgeschud, met zaklamp onder alle kastjes, tafels en stoelen in huis. Nergens te vinden! En ja toen kon ik nog maar 1 conclusie trekken... mijn ring kan overal zijn. Misschien toch al met de vuilnis mee, of misschien gewoon ergens thuis in een hoekje.

Uiteindelijk na een week vond ik mijn ring in een klein doosje (met haar elastiekjes) in de lade die ik al minstens 2x helemaal op z'n kop had gezet maar natuurlijk net niet dat kleine doosje opengemaakt.
Tsja dom dom had ik mijn ring dus zelf kwijt gemaakt door op te ruimen met mijn verstand op nul.

Sinds die tijd heb ik mijn ring ook niet meer af gedaan. Ik kan er ook gewoon mee slapen en douchen. Nu ik weet hoe het is om het kwijt te zijn gaat ie NOOOIT nee NOOIT meer af!